Λυκούδης, Γεώργιος

(Πάτρα 1895 – Αθήνα 1955). Βιολονίστας, αρχιμουσικός και μουσικοκριτικός. Σπούδασε βιολί στην Αθήνα και στο ωδείο των Βρυξελλών. Το 1915 επέστρεψε στην Ελλάδα, διορίστηκε καθηγητής στο Ωδείο Αθηνών και δημιούργησε ένα από τα πρώτα ελληνικά κουαρτέτα εγχόρδων, μαζί με τους Καζάζη (βιολί), Οικονομίδη (βιόλα) και Παπαδημητρίου (βιολοντσέλο). Το 1922 επιχείρησε δεύτερο εκπαιδευτικό ταξίδι στο εξωτερικό (Βερολίνο-Βιέννη-Βρυξέλλες) και το 1928 εγκαταστάθηκε για επτά χρόνια στο Βέλγιο. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη μουσική ζωή της χώρας, είτε ως πρώτος βιολονίστας και εκπαιδευτής των εγκυρότερων ορχηστικών συγκροτημάτων των Βρυξελλών (δοκιμάζοντας ταυτόχρονα και τις ικανότητές του ως διευθυντής ορχήστρας) είτε ως μέλος του γνωστού τότε Βελγικού Κουαρτέτου με πιάνο, είτε πραγματοποιώντας τέλος συναυλίες μουσικής δωματίου με τη σύζυγό του, Αλίς Πασέ, πιανίστρια, γαλλικής καταγωγής. Εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αθήνα το 1935, οπότε επανέκτησε τη θέση του καθηγητή στο Ωδείο και το 1936 διορίστηκε διευθυντής του μουσικού τμήματος του –νεοϊδρυθέντος τότε– Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (EIP). Το 1943, μετά την κρατικοποίηση της παλιάς Συμφωνικής Ορχήστρας του Ωδείου Αθηνών, διορίστηκε τρίτος αρχιμουσικός μαζί με τους Οικονομίδη και Βαβαγιάννη. Το 1950 αποχώρησε από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών και μέχρι τον θάνατό του δημοσίευε μουσικοκριτικά σημειώματα στην εφημερίδα Το Βήμα. Πέρα από την αξιόλογη καλλιτεχνική δραστηριότητα που επέδειξε, ο Λ. στάθηκε και ένας φωτισμένος δάσκαλος που μόρφωσε ορισμένους από τους γνωστότερους Έλληνες βιολονίστες. Επιπλέον, κατόρθωσε να αφήσει δική του σχολή με βάση την τεχνική του διάσημου Βέλγου βιολονίστα Εζέν Ιζαΐ, με τον οποίο γνωρίζονταν.